Dzień dobry,

Zadania na 14.05.2020 czwartek

Dzieci 6-letnie

TAJEMNICE KSIĄŻEK

Temat: W księgarni

1. Jak jest w księgarni?

Księgarnia to sklep, w którym kupujemy książki, ale nie tylko. Możemy tam kupić także czasopisma, mapy, przewodniki, płyty z muzyką.

2. Wielki skarb – posłuchaj wiersza B.S. Kossuth

Mam przyjaciela- wielki skarb,
największą radość w świecie.
Któż to? Aha, nie powiem, nie…
Z łatwością odgadniecie.

Chciałbym z nim przebywać cały dzień,
lecz mi nie daje niania.
Ej, Jurku, chodź, na spacer czas,
dość tego czytania.

Tak, książka to przyjaciel mój-
przyjaciel prawie żywy.
On opowiada cudów moc,
o świecie prawi dziwy.

O górach, morzach niesie wieść,
o naszej, własnej ziemi,
wypowie wiersz lub cudną baśń-
czym?- Literkami swymi.

Więc cieszę się, że książkę mam.
Och, czytać pragnę wiele!
Nie niszczę ich, bo książki me-

najlepsi przyjaciele.   

Co to znaczy, że książka jest naszym przyjacielem? Czy to oznacza takiego przyjaciela, z którym można się bawić, biegać, wyjeżdżać? Dlaczego warto czytać książki?

3. Jak należy obchodzić się z książką?

https://www.youtube.com/watch?v=BehV1UbZXaE

4. Praca z kartą pracy

KP 4 – 7a

Przelicz książki, uzupełnij zbiory zapisz i rozwiąż działania matematyczne

KP 4 – 7b

Narysuj wzory po śladzie i samodzielnie, odczytaj rebusy, naklej w odpowiednich miejscach nalepki

KP 4 – 8a

Przeczytaj, ile kosztuje każda książka; obok narysuj monety i banknoty – tak, by starczyło na zakup tej książki.

5. Porządkowanie własnego kącika książki.

Uporządkuj swój kącik książki:
– poustawiaj książki
– opowiedz o swoich ulubionych książkach,
– wymień bajki, które ostatnio czytali Ci rodzice
– burza mózgów: „co nam dają książki” ?

6. Ekspresja słowna „Co by było gdyby…?”
Dokończ zdanie: co by było gdyby nagle zniknęły wszystkie książki …

7. Spróbuj zrobić zakładkę do książki:

https://www.youtube.com/watch?v=ZNWqouU5BYw

5- latki

Temat: Jak radzić sobie z emocjami.

Cele: wskazywanie sposobów radzenia sobie z negatywnymi emocjami.

Drodzy Rodzice dziś proszę o przeczytanie przygotowanych opowiadań i rozmowę na ich temat. Ważne jest,  by dziecko zrozumiało emocje i potrafiło sobie z nimi radzić.

„Czarna jama” Joanna Papuzińska

 Nie wie tata ani mama,

że jest w domu czarna jama…

Czarna, czarna, czarna dziura

bardzo straszna i ponura.

Gdy w pokoju jestem sam

lub gdy w nocy się obudzę,

to się boję spojrzeć tam.

Tam jest chyba mokro,

ślisko jakby przeszło ślimaczysko…

Musi żyć tam wstrętne zwierzę,

co ma skołtunione pierze,

 i do łóżka mi się wepchnie!

To jest gęba rozdziawiona,

wilczym zębem obrębiona,

coś w niej skrzeknie, chrypnie,

wrzaśnie i ta gęba się zatrzaśnie…

Łaaa!

Ojej, tato, ojej, mamo,

uratujcie mnie przed jamą!

Nie zamykaj, mamo, drzwi,

bo jest bardzo straszno mi.

A w dodatku w tamtej jamie coś

tak jakby mruga na mnie,

że mam przyjść…

Może tkwi tam mała bieda,

która rady sobie nie da?

Którą trzeba poratować?

Może leżą skarby skrzacie?

Więc podczołgam się jak kot.

Ja – odważny,

ja – zuchwalec wetknę w jamę jeden palec.

I wetknąłem aż po gardło,

ale nic mnie nie pożarło.

Więc za palcem wlazłem cały.

Wlazłem cały!

No i już.

Jaki tu mięciutki kurz…

Chyba będę miał tu dom.

Chyba to jest pyszna nora,

nie za duża, lecz dość spora.

Latareczkę małą mam.

Nie ma w domu żadnych jam.

Po przeczytaniu tego opowiadania i odpowiedzeniu na pytania: 

Co czuł chłopiec i dlaczego? 

Czego się bał? Co się stało? 

Jak sobie poradził z lękiem? 

Co zrobił, że przestał się bać? 

Dlaczego boimy się ciemności?

 – Dziecko może narysować strach i to, czego się boi, białą kredką na czarnej kartce lub np. czarną na białej.

„Złość”  Renata Piątkowska

 Jak ja lubię, kiedy do przedszkola przychodzi nowe dziecko.

Od razu robi się zamieszanie. Taki nowy nie chce się z nami bawić,

tylko ciągle płacze, a nasza pani musi poświęcać mu dużo czasu,

zamiast bawić się z nami. Nie inaczej było z Igorem.

Już w szatni za nic nie chciał rozstać się z mamą.

Złościł się, kiedy zdejmowała mu kurtkę i ciągle powtarzał:

– Ja chcę do domu! Dopiero kiedy nasza pani wzięła go na ręce i zaniosła do sali, jego mamie udało się wyjść.

Igor nie chciał z nikim się bawić, usiadł na parapecie i wypatrywał przez okno,

czy nie nadchodzi jego mama. Kiedy przed obiadem pani poprosiła nas o umycie rąk i wszyscy pognali do łazienki, Igor nie ruszył się z miejsca.

Powiedział, że ręce myje tylko w domu. Właściwie to nie musiał myć tych rąk, bo obiadu i tak nie zjadł.

– To nie jest taki obiad jak u mnie w domu – powiedział i odsunął talerz.

Ale najgorzej było, gdy stało się jasne, że Igor musi iść do toalety.

Pani zachęcała go, żeby się pospieszył, póki nie jest za późno.

Wtedy Igor, przestępując z nogi na nogę, powiedział:

– Nie mogę. – Dlaczego nie możesz? – zdziwiła się pani.

– Bo tu nie ma mamy, a ona zawsze mnie chwali, kiedy skończę – wyjaśnił Igor i widać było, że jest u kresu wytrzymałości.

– Wiesz co, Igor? Nie ma innego wyjścia, musisz iść do toalety,

a potem pochwal się sam – poradziła pani.

Igor popatrzył na nią zdziwiony, ale nie protestował, kiedy pani wzięła go za rękę i zaprowadziła do toalety.

Po chwili zza zamkniętych drzwi rozległ się okrzyk zachwytu i głos Igora:

– Wspaniale, mądry chłopczyk. Brawo, Igorku.

Po obiedzie pani przeczytała nam bajkę o Tomciu Paluchu.

Bardzo podobały nam się przygody Tomcia, ale Igor nagle wybuchnął płaczem. Dopiero po chwili, gdy pani udało się go uspokoić, Igor powiedział z pretensją w głosie:

– Dlaczego taka ładna bajka jest o Tomku, a nie o Igorze Paluchu?

To niesprawiedliwe! Wtedy dzieci zaczęły się śmiać z Igora.

– To może nie powinno być bajki o Calineczce, tylko o Igoreczku? – wyśmiewał się Patryk.

– Albo o Igorku i siedmiu krasnoludkach – wołała Kasia.

Wszyscy przekręcali różne tytuły bajek i śmiali się do łez.

Igor rozzłościł się na dobre, krzyczał na dzieci, tupał i robił straszne miny.

– Dzieci, dość tych żartów. Proszę o spokój – pani powiedziała to takim tonem, że na sali od razy zrobiło się cicho.

– Igor, widzę, że jesteś bardzo zły. Poradzę ci coś. Wyrzuć tę swoja złość do kosza. Po co ci ona? Ja też jestem zła, że tak hałasujecie i zobacz, co zrobię – powiedziała pani.

Potem podeszła do kosza i pokazała, że strząsa tam coś ze swoich rąk.

Wreszcie usiadła na miejsce i z błogim uśmiechem usiadła na krześle.

– O, jak teraz dobrze – powiedziała miłym głosem.

Igor niepewnie podszedł do kosza i zajrzał do niego.

Stojąc nad koszem, wykonał taki ruch, jakby wrzucał tam papierek.

Gdy skończył, usiadł obok pani, a ona poczęstowała go cukierkiem.

Wszystkim dzieciom się to spodobało. Pani poprosiła, żeby każdy z nas, gdy poczuje się, że jest bardzo zły, szybciutko wyrzucił swoją złość.

To świetny pomysł, nie mogę się już doczekać, kiedy będę zły – pomyślałem.

Tego dnia jak zwykle mama odebrała mnie z przedszkola i spacerkiem poszliśmy na przystanek tramwajowy.

Tam zobaczyłem parę młodych ludzi, którzy kłócili się ze sobą.

Rozmawiali tak głośno, że wszyscy czekający na tramwaj zaczęli im się przyglądać. Chłopak mówił coś ze złością, a dziewczyna, potrząsając nerwowo głową, odwróciła się do niego plecami.

Zanim mama zdążyła złapać mnie za rękę, podszedłem do tej pary i powiedziałem:

– Wyrzućcie swoją złość do kosza, który tu stoi, bo kłócić się jest brzydko.

Popatrzyli na mnie zdumieni, więc dodałem:

– Tak się robi, naprawdę. Nasz kolega w przedszkolu tak zrobił i potem przez resztę dnia już nie płakał z nikim się nie kłócił.

Młodzi ludzie uśmiechnęli się, potem chłopak objął dziewczynę i nie czekając na tramwaj, poszli powoli przed siebie.

– Ojej! To działa! – krzyknąłem zachwycony.

 Proszę porozmawiać z dzieckiem kiedy ono odczuwa złość i jak sobie z nią radzi. Jaką radę dała pani Igorowi w opowiadaniu? 

Co robią ludzie, gdy są rozzłoszczeni? 

Jak poznać, że ktoś jest rozzłoszczony? 

Jak wtedy wygląda? 

Jak można jeszcze poradzić sobie ze złością?

Wykonaj zadanie w KP21A, KP21B.

4-latki 

Temat: CAŁY ROK NA WSI

1. Stary Donald farmę miał – zabawa przy piosence.

1.  Kolory pór roku – zabawa dydaktyczna z rymowanką.

Na podłodze Rodzic może położyć 4 kartki – każda w innym kolorze:

– zielona (oznaczająca wiosnę),

– czerwona (oznaczająca jesień),

– biała (oznaczająca zimę)

– żółta (oznaczająca lato)

Rodzic podnosi odpowiedni kolor kartki do góry gdy podnosi kartkę do góry, dziecko powtarza rymowankę.

Zieloną łąką idzie wiosna, jest kolorowa i radosna.

Żółte słońce mocno świeci, to jest lato, drogie dzieci.

Czerwień liści dookoła, to już jesień do nas woła.

Biało, biało, coraz bielej, to dzięki zimie jest weselej.

Za drugim razem Rodzic mówi początek rymowanki, dziecko dopowiada.

Rodzic może zadać dla utrwalenia pytanie: Jaką porę roku oznaczają kolory: zielony, żółty, czerwony, biały? Jaką mamy obecnie porę roku i jaki miesiąc?

1. Mam dużo pracy! – rozmowa na temat pracy rolnika wiosną na podstawie filmu edukacyjnego -linki

Wiosna w polu

https://www.youtube.com/watch?v=I6EGdIPn8Lg

1.  „Palcem malowane”- zabawy z kaszą.

Na pokrywkę z pudełka po butach wysypcie kaszę. Warstwa powinna być w miarę cienka, tak by jedynie pokryć dno pokrywki.

Postawcie przed dzieckiem obrazek np. traktora, narzędzi ogrodniczych, wiosennych kwiatów.  Zachęćcie  dziecko, by samo, palcem na kaszy spróbowało narysować widziany obrazek. 

Jeśli nie macie pokrywki, można wykorzystać:

– tacę

– lub duży talerz

Jeśli nie macie kaszy jęczmiennej, można wykorzystać:

– sól lub cukier- jednak wtedy dno pudełka/naczynia nie powinno być białe

– lub bułkę tartą.

3- latki i Maluszki

Temat: SKĄD SIĘ BIERZE SER?

1.  „Skąd się wzięło mleko?” – Rodzic  przedstawia dziecku obrazek krowy. Omawia wraz z dzieckiem jej wygląd i sposób odżywiania. Demonstruje obrazek krowy na łące. Prowadzi rozmowę na temat mleka i jego wartości odżywczych.

1. Tylko nic nie mówcie krowie – słuchanie fragmentu wiersza H. Szayerowej połączone z rozmową na temat utworu.

Tylko nic nie mówcie krowie (fragment)

Halina Szayerowa

Nabiał – produkt

smaczny, zdrowy.

Dostajemy go

od krowy.

Tylko nic nie mówcie krowie.

Jak się krowa

o tym dowie,

to się jej

przewróci w głowie

i gotowa

narozrabiać.

I przestanie

nabiał dawać,

czyli:

masło,

mleko,

sery,

i śmietanę

na desery! […]

Rodzic wyjaśnia określenia nabiał. Demonstruje ilustracje związane z czytanym wierszem: krowę, mleko, masło, sery: biały, żółty, śmietanę. Rodzic pyta dziecko: Co może dać nam krowa?; Co można zrobić z mleka?.

1. „Zdrowe jedzenie” – próbowanie produktów zrobionych z mleka. Dziecko rozpoznaje produkty mleczne i podają ich nazwy: ser biały i żółty, jogurt, śmietana, masło. Próbuje wszystkich artykułów. Rodzic przeprowadza rozmowę, dlaczego te produkty trzeba jeść (np. po to, by mieć zdrowe zęby, kości).

„Krówka” – układanie obrazka z puzzli.

Pomoc 3-latki , Maluszki

Elżbieta Krause

tel. 698 21 18 21zajęcia zdalne 14.05

e-mail: ela1964krause@gmail.com

Zadania na środę 13.05.2020

Dzieci 6-letnie

TAJEMNICE KSIĄŻEK

Temat: Jak powstaje książka?

1. Obejrzenie filmu: „Jak powstaje książka”

https://www.youtube.com/watch?v=icdV3QZb10Q

– zapoznanie z etapami powstawania książki.

2. Przeglądanie książek w domowej bibliotece.

– rozmowa na temat różnorodnych rodzajów książek:

przyrodnicze, historyczne, fantastyczne, naukowe, słowniki, bajki itp.

– budzenie zaciekawienia książką

– przeczytanie całej( np. bajki) lub fragmentów wybranej książki

3. Słuchanie wiersza pt.: „Książka moim przyjacielem” – Dorota Kossakowska

Każdy ma przyjaciela, z którym lubi się bawić.

Kiedy przyjaciel jest smutny, nie można go zostawić.

Mój przyjaciel jest ze mną, codziennie o każdej porze.

Gdy potrzebuje pomocy, on mi zawsze pomoże.

Mój przyjaciel to książka, w której są różne przygody.

O misiu, który jadł miodek, o żabce co skacze do wody.

Jest też księżniczka i rycerz, co walczy dzielnie ze smokiem.

Jest i czarodziej co umie przez rzekę przejść jednym krokiem.

Z książką nie nudzę się nigdy, z nią jest zawsze ciekawie.

Ona pomaga w nauce oraz wesołej zabawie.

Rozmowa na temat wiersza:

– Jaki przyjaciel jest z nami o każdej porze?

– Co możemy dowiedzieć się z książki?

– W czym pomaga książka?

4. „Jak powstaje książka? „

Pan drukarz zaczerpnął białą maź i wylał ją na kwadratowe sito.

– To jest pulpa – powiedział uroczystym tonem. – Dawniej robiło się ją ze starych szmat – rozdrobnionych i rozpuszczonych, a teraz robi się ją z drewna. Te białe włókna to celuloza. Nadmiar wody ocieka i po wyschnięciu tworzy się papier.

 Dzieci z niecierpliwością przyglądały się ruchom pana drukarza. Drewniany kołowrót po­dobny do dziadka do orzechów, tylko większy, zgrzytnął i dwie grube deski ścisnęły sitko, na które przed chwilą wylała się papierowa pulpa.

– Oto wyschnięta pojedyncza kartka. – Pan Borys, pracownik muzeum, podał dzieciom dwie grube kartki. – Właśnie z powodu sposobu, w jaki powstawał dawniej papier, nazwano go papierem czerpanym. Był bardzo drogi. Dlatego także książki były bardzo drogie. Wszystko wykonywano ręcznie. Z kotła zaczerpywano pulpę, a następnie na sicie, przygnieciona prasą, czyli ciężkimi deskami, ociekała z wody. Po wyschnięciu powstawała kartka, jak ta. 

Najpierw Ada, a potem Adam zaczerpnęli białą maź z beczki, a potem po kolei kręcili wiel­kim kołowrotem prasy, aby wycisnąć z sita nadmiar wody. Po chwili ich kartki schły na sznurku. 

A taki sposób powstawały pierwsze książki. Pan drukarz usiadł przy wielkim biurku, za­ostrzył gęsie pióro, umoczył w atramencie w specjalnym zbiorniczku zwanym kałamarzem i napisał imiona: Ada i Adam. 

– A teraz wasza kolej – powiedział i dodał: – Każde pióro służyło do innego rodzaju atra­mentu. Kolory atramentów wytwarzano ze sproszkowanych roślin i minerałów. Najdroższy był niebieski. Najdroższy, gdyż najtrudniej było zdobyć odpowiednie minerały. 

Dzieci napisały gęsim piórem swoje imiona. Adam narysował również uśmiechniętą buźkę, Ada zaś pyszczek kota. Wujek Alfred złożył zamaszysty podpis z piękną literką A, którą ozdobił gałązką i kwiatkiem.

– Prawdziwa rewolucja w drukarstwie nastąpiła jednak znacznie później, w XV wieku, kiedy to Johann Gutenberg wymyślił specjalną maszynę, a właściwie sposób układania literek. – Pra­cownik muzeum wskazał wielkie drewniane urządzenie z kołowrotem, z czymś w rodzaju stołu i ogromną drewnianą ramą. Urządzenie przypominało Adamowi samochód wojskowy, Ada natomiast miała wrażenie, że patrzy na wielkiego smoka, który rozdziawia paszczę. 

– Od czasów wynalazku pana Gutenberga literki układało się w specjalnych ramkach w od­biciu lustrzanym, literka po literce, słowo po słowie, zdanie po zdaniu. Była to żmudna praca, ale dzięki niej można było drukować wiele egzemplarzy książki. Przy ręcznym pisaniu pisarczyk, czyli skryba, często przez wiele lat pisał jedną książkę. Gęsim piórem, literka po literce. Dlatego książki były tak rzadkie i drogie. 

– A dlaczego trzeba drukować w odbiciu lustrzanym? – spytał Adam.

Pan Borys pokazał odciśniętą stronę i powiedział:

– Prasa Gutenberga działa jak pieczątka. Widzicie czasem na ulicach karetki pogotowia albo straży pożarnej. Mają odwrócone napisy, prawda?

– Żeby można było je odczytać w lusterku samochodowym – ucieszył się Adam.

– No właśnie, tę samą zasadę odkrył prawie sześćset lat temu Gutenberg i w ten sposób zre­wolucjonizował drukarstwo. Odbicie lustrzane; pieczątka jak napis na karetce; prasa, która do­ciska literki do papieru czerpanego i jest książka – podsumował drukarz.

Adam z pomocą wujka przekręcił długą dźwignię prasy, pociągnął specjalną wajchę i strona była gotowa. Po chwili swoją pierwszą stronę do książki wydrukowała również Ada. Zebrani nagrodzili ją oklaskami, gdyż dzielnie sama wprawiła w ruch prasę drukarską Gutenberga.

Ada odczytała fragment z wydrukowanej przez siebie strony:

Czcionce pięknie tej podziękuj.

Atramentu zręczny taniec

Złożył z liter długie zdanie.

– A teraz – oznajmił wujek – cofamy się do samego początku. Książka powstawała na papie­rze, papier musiał być zadrukowany. Potem introligator ją zszywał tak jak krawiec tkaninę. Dziś robi to maszyna. Wcześniej wszystko wykonywano ręcznie i stopniowo ulepszano. Współcze­śnie książkę pisze się na komputerze i można ją wydrukować w domu. Literki można zmieniać, wklejać obrazki, rysować na pulpicie.

– Można robić, co się chce – stwierdził Adam. – Wystarczy myszka albo rysik.

– Albo nawet sam palec – dodała Ada. – Palec to najlepszy rysik.

– Zgadza się – stwierdził Alfred – ale każdą książkę trzeba najpierw wymyślić. A kto wymy­śla, a potem pisze książki?

– Skryba? – zaproponował Adam.

– Drukarz? – zastanawiała się Ada. I po chwili dodała z entuzjazmem: – Już wiem, autor!

– Tak jest, autor, czyli pisarz. W takim razie cofamy się do samego początku, czyli do chwili, gdy książka powstaje w głowie autora. A zatem…

– A zatem… – powtórzyła Ada.

– A zatem, drodzy Ado i Adamie, również wy zostaniecie autorami i napiszecie swoją pierw­szą prawdziwą książkę.

– Ale jak to zrobimy? – Zastanowił się Adam, połykają pyszne ciasto drożdżowe, które poda­wano w barze obok muzeum.

– Już wam mówię. Trzeba zacząć od pomysłu. A pomysł to coś…

– Coś, coś… – zastanawiała się Ada.

– Coś, o czym chce się opowiedzieć innym ludziom, jakaś bardzo ciekawa historia – stwier­dził Adam.

– Znakomicie. W takim razie zastanówcie się, o jakiej pasjonującej, superciekawej historii chcielibyście opowiedzieć innym ludziom, na przykład dzieciom ze swojej klasy, rodzicom, pani nauczycielce, mamie, tacie albo babci. Potem zamiast gęsiego pióra i papieru czerpanego użyje­my telefonu i dyktafonu. A na koniec wszystko spiszemy i wydrukujemy, a właściwie zrobi to za nas program, który zmieni wasz głos w gotowy tekst. Potem go tylko poprawimy i już. Widzi­cie, jaką drogę przeszła książka. Od białej pulpy do dyktafonu, który zmienia słowa w zapisany tekst. Do roboty!

– Super! – ucieszyły się dzieci.

– Moja historia jest następująca – zaczęła Ada. – Wcześnie rano przyjechał po nas wujek Alfred i jak zwykle miał tajemniczą minę. Spodziewałam się, że wymyślił coś fajnego. I nie my­liłam się. Pojechaliśmy na wycieczkę. W starym klasztorze, czyli w miejscu, w którym dawno, dawno temu mieszkali zakonnicy, panowie o długich brodach, którzy spędzali czas na modli­twie i pracy, mieści się muzeum sztuki drukarstwa i książki. Pan drukarz wygląda, jakby sam był zakonnikiem z dawnych czasów. Ma brodę i długie ubranie z fartuchem.

– A ja mam taką historię – zaczął Adam:

Czcionce pięknie tej podziękuj.

Atramentu zręczny taniec

Złożył z liter długie zdanie.

Dawniej papier był czerpany,

Dziś dyktafon w ręku mamy.

Spróbujcie teraz odpowiedzieć na pytania (całymi zdaniami):

•  jaki sposób Ada i Adam pomagali robić papier?
• W jaki sposób tworzono książki przed pojawieniem się nowoczesnych drukarni?

 5. Możecie również obejrzeć film edukacyjny:

„Jak powstaje książka?”

 https://www.youtube.com/watch?v=5dHmwZRQ0FI

„Jak powstaje książka ilustrowana”

https://www.youtube.com/watch?v=jgcWVmLqKTk

6. Praca z kartą pracy:

KP 4 – 6 a

Umieść nalepki w odpowiednich miejscach, przeczytaj wyrazy

KP 4 – 6 b

uzupełnij nalepkami ilustrację regału z książkami

5- latki

Temat: Skąd się biorą łzy?

Cele: doskonalenie umiejętności matematycznych w codziennych sytuacjach – objętośą, waga, dzielenie; rozwijanie inteligencji językowej – umiejętność wypowiadania się na określony temat.

• „Co się ze mną dzieje?” – próba odpowiedzi na pytanie, co się dzieje w naszym organizmie, gdy jest nam smutno. Dzieci próbują określić, co się dzieje z ich ciałem. Mówią np. Czuję coś w gardle, Jest mi zimno / gorąco, trzęsę się, trzęsie mi się broda, płyną mi łzy, pojawia się katar.

„Łzy” – swobodne wypowiedzi dzieci na temat tego, po co są łzy i skąd się     biorą.

Informacja dla Rodzica:

Łzy, to substancja nawilżająca i oczyszczającą, która chroni oko przed zarazkami. Łzy składają się głównie z wody, niewielkiej ilości soli oraz substancji bakteriobójczych. Bez niej nos czy gałki oczne stałyby się łatwym wejściem do naszego organizmu dla groźnych bakterii. Nad oczami znajdują się dwa gruczoły, które nieustannie produkują łzy. Stamtąd łzy spływają kanalikami, a ich nadmiar jest odprowadzany do nosa. Dlatego gdy płaczemy, musimy wydmuchać nos. Gdy oko zostaje podrażnione, łez jest tak dużo, że kanaliki nie nadążają ich odprowadzać. Oczy łzawią, na co nie mamy żadnego wpływu. Więcej łez jest produkowanych również wtedy, gdy przeżywamy silne emocje, np. smutek, radość. Łzy pojawiają się na skutek tego, co czujemy, albo są wynikiem naszych myśli czy wspomnień. Płacz jest nam czasem bardzo potrzebny, działa pozytywnie na organizm: obniża ciśnienie krwi, dotlenia mózg, powoduje spadek napięcia emocjonalnego. Niektórzy uważają płacz za oznakę słabości, inni doceniają wrażliwość płaczących. Niewątpliwie jednak płacz jest naturalną reakcją naszego organizmu.

•  „Poprawiacz nastroju” – praca techniczna z wykorzystaniem różnorodnych materiałów. Na stoliku leżą kolorowe kartki z bloku technicznego oraz różnorodne materiały, np. rolki po papierze toaletowym, słomki, patyki, brokat, farby, plastelina, kleje, kawałki krepiny, skrawki materiałów (to co mamy w domu). Zadaniem dzieci jest stworzenie czegoś, co poprawia humor. Rodzic nie określa, że musi to być praca płaska albo przestrzenna, czy ma to być maszyna, czy czarodziejski przedmiot – panuje dowolność. Zadanie rozbudza twórcze myślenie i kreatywność.  
•  „Ciasteczka” – wspólne pieczenie lekarstwa na smutki, ciasteczek owsianych według dowolnego przepisu. Doskonalenie umiejętności matematycznych w używaniu jednostek wagi i objętości w codziennych sytuacjach.  Można liczyć  ciasteczka, dzielić po równo lub sprawdzać kto ma więcej i o ile. 

Przykładowy przepis na ciasteczka owsiane. SKŁADNIKI  NA  16 SZTUK

• 100 g masła

• 1 i 1/2 szklanki płatków owsianych górskich

• 3 łyżki mąki

• 4 łyżki cukru

• 1 łyżeczka proszku do pieczenia

• 2 łyżki ziaren*

• 2 jajka
• opcjonalnie 1 łyżeczka miodu

PRZYGOTOWANIE

• Masło roztopić. Do czystej miski wsypać płatki owsiane, mąkę, cukier, proszek do pieczenia i ziarna.
• Wlać roztopione masło i wymieszać. Dodać jajka oraz miód jeśli używamy i wymieszać. Jeżeli mamy czas, dobrze jest odstawić masę na ok. 1/2 – 1 godzinę.
• Piekarnik nagrzać do 180 stopni C. Blachę wyłożyć papierem do pieczenia. Nabierać łyżkę stołową masy i nakładać na blaszkę formując okręgi i delikatnie je spłaszcząjąc.
• Piec przez ok. 15 minut na złoty kolor.

4-latki

Temat: PIECZEMY CHLEB

1. „Jak produkowany jest chleb” – oglądanie bajki 

https://www.youtube.com/watch?v=kWq3VMWJ9MA&fbclid=IwAR06sYSYRpMgH_mZ-FoY66Nu06r0p0NlqbN_DlbUMYxonTy7CFhlm9kDk0U

1. ,,Pieczemy chleb”- przepis na ciasto: Dla chętnych do wykonania

Przygotujcie razem z mamusią

-1 kg mąki,

– 2 saszetki suchych drożdży,

– litr wody,

–  2 łyżki cukru,

– 1,5 łyżeczki soli,

– otręby, pestki słonecznika, pestki dyni,

– masło do posmarowania foremek,

Ponadto

–  duża miska, duża łyżka do mieszania,

– 3 prostokątne formy, ściereczka.

Wsypcie kolejne składniki do miski  dokładnie wymieszajcie wszystko łyżką.  Następnie dziecko  smaruje  blachy i wysypuje  jej otrębami. Dokładnie wymieszane ciasto R. stawia w ciepłym miejscu i po (ok.) godzinie razem z dzieckiem  przekłada je do wcześniej przygotowanych foremek. Posypujemy pestkami słonecznika.   Chleb piecze się około godziny w temperaturze 180 C.

Smacznego!

1. „Jak powstał chleb?” – praca z KP2.26 oraz degustacja wcześniej przygotowanego chleba. 

– Praca z KP2.26. Dziecko siedzi przy stoliku. Rodzic czyta polecenie, dziecko wykonuje zadanie. Rodzic. rozmawia z dziećmi na temat etapów powstawania chleba.

3- latki i Maluszki

Temat: NA POLU

1. „Jak produkowany jest chleb” – oglądanie bajki 

https://www.youtube.com/watch?v=kWq3VMWJ9MA&fbclid=IwAR06sYSYRpMgH_mZ-FoY66Nu06r0p0NlqbN_DlbUMYxonTy7CFhlm9kDk0U

1. „Jestem rolnikiem” – zabawa dydaktyczna. Rodzic pokazuje ilustracje przedstawiające pole i rolnika. Wyjaśnia, kto to jest rolnik. Rodzic Pokazuje, jak rolnik sieje ziarenka zbóż, które wyrastają i później mamy z nich np. chleb, rogaliki Rodzic  pokazuje ilustrację kłosów , mówi , że  rolnik będzie mógł je zebrać za pomocą specjalnej maszyny – kombajnu. Rodzic pokazuje ilustracje.
2. „Od ziarenka do kwiatka” – praca z wykorzystaniem W.34. Dziecko wycina obrazki
   i układa je w prawidłowej kolejności, tworząc historyjkę. Nakleja obrazki na kartkę. Opowiada, co widzi na obrazkach, w jaki sposób z ziarenka wyrosła roślina.

Karty pracy w załączniku.

1. ,,Pieczemy chleb”- przepis na ciasto: Dla chętnych do wykonania

Przygotujcie razem z mamusią

-1 kg mąki,

– 2 saszetki suchych drożdży,

– litr wody,

–  2 łyżki cukru,

– 1,5 łyżeczki soli,

– otręby, pestki słonecznika, pestki dyni,

– masło do posmarowania foremek,

Ponadto

–  duża miska, duża łyżka do mieszania,

– 3 prostokątne formy, ściereczka.

Wsypcie kolejne składniki do miski  dokładnie wymieszajcie wszystko łyżką.  Następnie dziecko  smaruje  blachy i wysypuje  jej otrębami. Dokładnie wymieszane ciasto R. stawia w ciepłym miejscu i po (ok.) godzinie razem z dzieckiem  przekłada je do wcześniej przygotowanych foremek. Posypujemy pestkami słonecznika.   Chleb piecze się około godziny w temperaturze 180 C. Smacznego!

Elżbieta Krause

tel. 698 21 18 21

Zadania na wtorek, 12.05.2020

Dzieci 6-letnie

TAJEMNICE KSIĄŻEK

Temat: Jak powstaje papier

1. Zabawa na dobry początek:

„Krasnoludek w lesie” – dziecko (krasnoludek) porusza się po pokoju (las) zgodnie z instrukcją np: – idź do przodu (marsz); – omiń drzewo (krzesło); – przeskocz przez strumyk (sznurek); – szukaj mrówek (poruszanie się w przysiadzie); – rozganiaj deszczowe chmury (wymachy ramion) itp. Porozmawiajmy co daje nam las (grzyby, jagody, drewno, śpiew ptaków…)

2. Przeczytajmy wiersz 

„Raz na sośnie siadła pliszka” W. Ścisłowskiego

Porozmawiajmy o jego treści. Przypomnijmy, że drzewa (las) dają nam papier,

z którego są książki. Popatrzmy na las z okna, podziwiajmy go.

Raz na sośnie siadła pliszka

No i co wynika z tego?

Drgnęła gałąź- spadła szyszka.

No i co w tym ciekawego?

Szyszka była już dojrzała-

No i co wynika z tego?

Więc nasionka wyleciały.

No i co w tym ciekawego?

Z nasionek drzewka tam wyrosły-

No i co wynika z tego?

Cóż , po latach ścięto sosny.

No i co w tym ciekawego?

Z drzew papier wnet zrobiono-

No i co wynika z tego?

Dziś jest książki twojej stroną-

Dziękuj drzewom mój kolego!!

3. Możemy zrobić w domu papier czerpany (internet)

https://www.youtube.com/watch?v=Sr_0Au-_nS4

4. Historyjka obrazkowa – jak powstaje papier?

5. Obejrzyj – proces powstawania papieru:

https://www.youtube.com/watch?v=xdfpRSZVgFI

6. „Papier jest…” – doświadczenia dotykowe

Zasłaniamy dziecku oczy i podajemy mu różne rodzaje papieru np: ręcznik pap.; kawałek gazety; papier do pieczenia; papier ścierny itp. Dziecko bada dłońmi papier i opisuje : gładki, delikatny, sztywny, śliski, szorstki, szeleszczący itp. Odsłaniamy oczy, jeszcze raz oglądamy kawałki papierów i omawiamy do czego służą.

7. Zorganizujmy „Zabawy z papierem” 

Wykonajmy różnorodne prace plastyczno-techniczne z wykorzystaniem materiału gazetowego, torebek po cukrze, pudełek po herbacie, rolek po papierze toaletowym itp. Możemy wykonać pojazdy, roboty, zwierzęta, rośliny oraz budynki. Życzę wiele ciekawych pomysłów i wspaniałej zabawy 🙂

8. Praca z kartą pracy

KP 4 – 10 a – napisz samodzielnie litery f, F; napisz wyrazy po śladzie

5- latki

Temat: Jakie emocje przeżywają przedszkolaki.

Cele: Rozpoznawanie i podawanie nazw emocji własnych oraz innych osób.

• Pchła szachrajka cz.2- posłuchaj audiobooka.

https://mail.google.com/mail/u/0/?pc=carousel-about-en#inbox/FMfcgxwHNDCsxZzRMGHvmQpgFCwDNqrW

• Zabawy ruchowe przy muzyce „A ram sam sam…”

       https://www.youtube.com/watch?v=HwoXD_RVETg

• „Przedszkolne emocje”- praca z KP20B.

Rozpoznawanie emocji innych na podstawie ilustracji. Dostrzeganie związków przyczynowo- skutkowych. Rodzic opowiada historyjkę na podstawie ilustracji z KP20B. W każdym przypadku wypowiada zdanie „Wtedy czuł/czuła …” Zadaniem dziecka jest dokończenie zdania nazwą emocji. Następnie dziecko dopasowuje buźki z emocjami do rysunków.

• „Zły humorek” – wysłuchanie wiersza Doroty Gellner. Swobodne wypowiedzi dziecka na temat wiersza.

Rodzic czyta wiersz lub włącza nagranie. https://www.youtube.com/watch?v=2ZiqVi5muTE

„Zły humorek” – Dorota Gellner

Jestem dzisiaj zła jak osa!
Złość mam w oczach i we włosach!
Złość  wyłazi  mi  uszami
I rozmawiać nie chcę z wami!
A dlaczego?
Nie wiem sama
Nie wie tata, nie wie mama…
Tupię nogą, drzwiami trzaskam
I pod włos kocura głaskam.
Jak tupnęłam lewą nogą,
Nadepnęłam psu na ogon.
Nawet go nie przeprosiłam
Taka zła okropnie byłam.

Mysz wyjrzała z mysiej nory:
Co to znowu za humory?
Zawołałam: – Moja sprawa!
Jesteś chyba zbyt ciekawa.
Potrąciłam stół i krzesło,
co mam zrobić, by mi przeszło?!
Wyszłam z domu na podwórze,
Wpakowałam się w kałużę.
Widać, że mi złość nie służy,
Skoro wpadłam do kałuży.
Siedzę w błocie, patrzę wkoło,
Wcale nie jest mi wesoło…
Nagle co to?
Ktoś przystaje
Patrzcie! Rękę mi podaje!
To ktoś mały, tam ktoś duży –
Wyciągają mnie z kałuży.
Przyszedł pies i siadł koło mnie
Kocur się przytulił do mnie,
Mysz podała mi chusteczkę:
Pobrudziłaś się troszeczkę!
Widzę, że się pobrudziłam,
Ale za to złość zgubiłam
Pewnie w błocie gdzieś została.
Nie będę jej szukała!

Rodzic zadaje pytania:

– Co czuła dziewczynka?

– Z jakiego powodu czuła gniew?

-Jak się zachowywała?

-Co znaczy być złym, a co złościć się/ być zezłoszczonym?

– Czy to oznacza to samo?

• „Uczuciowa kostka” – klasyfikowanie emocji. Przed rozpoczęciem zabawy należy wydrukować, nakleić na brystol, wyciąć i posklejać kostkę.

Dziecko rzuca kostką z nazwami emocji. Po wyrzuceniu danej emocji odpowiada na pytanie: Czy dzieci mogą odczuwać taką emocję, a jeśli tak, to kiedy? Dziecko powinno dojść do wniosku, że dzieci odczuwają takie same emocje, jak dorośli. 

• „Moje emocje” – rozpoznawanie własnych emocji i podawanie ich nazw. Rodzic czyta dzieciom zdania opisujące różne zdarzenia. Dziecko mówi, jakie emocje poczułoby w takiej sytuacji. (Rodzic podkreśla, że chodzi o ich emocje i że każdy ma prawo czuć coś innego, nie ma jednej dobrej odpowiedzi).

 Przykładowe zdania:

1. Ktoś zepsuł moją zabawkę.
2. Mama mnie pochwaliła.
3. Idę do dentysty.
4. Biegnie do mnie duży pies.
5. Mam dziś urodziny.
6. Przyjechała ciocia, której dawno nie widziałem / widziałam.
7. Pierwszy raz jadę na wycieczkę bez rodziców.
8. Wylał mi się sok.
9. Dostałem / dostałam prezent od kolegi bez okazji.
10. Występuję na przedstawieniu z okazji Dnia Matki.
11. Jestem na placu zabaw, gdzie jest mnóstwo dzieci, których nie znam.
12. Praca z KP 20A– doskonalenie umiejętności nazywania uczuć; rozwój zdolności grafomotorycznych i kreatywności, budowanie wypowiedzi.

Dzieci 3-4 letnie

Temat: JAKIE MASZYNY POMAGAJĄ ROLNIKOWI? 

• Stary Donald farmę miał –słuchanie piosenki

• Na początek dziecko ogląda film o maszynach 

https://www.youtube.com/watch?time_continue=72&v=FNvZVvk0eZE&feature=emb_title

• „Jakie maszyny i urządzenia pomagają rolnikowi?” – rozmowa na temat pracy rolnika na podstawie zdjęć i doświadczeń dziecka. 

Dziecko siedzi na dywanie. Rodzic pyta dziecko: Jakie znasz maszyny i urządzenia, które pomagają rolnikowi w jego ciężkiej pracy? Dziecko wymienia nazwy maszyn. Rodzic rozkłada na dywanie zdjęcia lub pokazuje na komputerze m.in. traktor, kombajn zbożowy, silos, prasa belująca, pług, siewnik. Rodzic opowiada o maszynach rolniczych na podstawie poniższych informacji: 

Kombajn zbożowy – jest maszyną, która ścina zboże, młóci je (czyli oddziela ziarno od kłosów). Na polu kombajn zostawia słomę, a ziarna zbóż zbiera i przesypuje do zbiornika przygotowanego przez rolnika.  ( Zdjęcie w załączniku)

Silos – to zbiornik do przechowywania ziarna, jednak zanim ono tam trafi, musi być bardzo dokładnie wysuszone, bo inaczej szybko zapleśnieje. 

Traktor – jest maszyną wielofunkcyjną. Po podłączeniu do niego innych urządzeń można go wykorzystywać przy różnych pracach. 

Prasa belująca – służy do zbierania siana z pola i zwijania go w bele. 

Pług – narzędzie do przekopywania ziemi po zimie, aby nie była zbyt twarda. Pług przygotowuje ją tak, aby można było w niej zasiać nowe nasiona. 

Siewnik – maszyna do rozsiewania ziarna po polu.

• „Traktor”– składanie przestrzennego pojazdu z papieru. Praca z W.41. 

• „Traktory”- gimnastyka buzi i języka.
  Dziecko czubkiem języka dotyka do górnego podniebienia, wprowadza język w drgania, naśladuję odgłos wydawany przez traktor.

Karty pracy w załączniku dla chętnych.

3- latek i Maluszki

Temat: TRAKTOR

1.  Jadę traktorem- słuchanie piosenki

https://www.youtube.com/watch?v=p2pVf_QwpQ8

1. „Mój traktor” – składanie obrazka w całość. Rodzic rozdaje  dziecku pocięty na  części obrazek traktora. Zadaniem dziecka jest złożenie elementów w całość
   i naklejenie na kartkę. Dziecko kredkami uzupełnia obrazek według własnego pomysłu.
2. Traktor – słuchanie wiersza C.P. Tarkowskiego.

Traktor

Cezary Piotr Tarkowski

Stoi traktor na podwórzu,

zabłocony, cały w kurzu.

Latem pełni ważną rolę,

bo wyjeżdża często w pole,

ciągnie, orze i bronuje –

bardzo ciężko tam pracuje.

Rodzic, czytając wiersz, wyjaśnia dziecku niezrozumiałe słowa. Demonstruje ilustrację do wiersza. Dziecko opisują wygląd traktora. Rodzic zadaje pytanie: Ile traktor ma kół?. Dziecko z pomocą Rodzica głośno liczy, gdy Rodzic. na ilustracji wskazuje koła.

• „Jedzie traktor” – zabawa ruchowa z elementami dźwiękonaśladowczymi. Na hasło
  Rodzica: Traktor wyjechał w pole dziecko porusza się w rytm np. tamburyna, grzechotki i naśladują odgłosy traktora: pach, pach, pach. Gdy Rodzic. przestaje grać, dziecko się zatrzymuje. Rodzic prosi, by dziecko spróbowało podzielić wyraz traktor na sylaby.

1. Praca z KP2.20 – rysowanie drogi, po której jedzie traktor oraz kolorowanie konturu traktora.
2. Praca plastyczna: 
3. 

Potrzebna będzie kartka, dwa koła (duże i małe), prostokąt (duży i mały), kwadrat ( Duzy i mały)

Dla młodszych dzieci karta pracy w załączniku.

traktor puzzle

Elżbieta Krause

tel. 698 21 18 21

Zadania na poniedziałek, 11.05.2020

Dzieci 6-letnie

TAJEMNICE KSIĄŻEK

Temat: Moje ulubione książki

1. „Moja ulubiona książka” –zabawa, której celem jest poznanie ulubionej książki dziecka. Na dywanie lub stoliku dziecko układa kilka swoich ulubionych książek. Rodzic zadaje dziecku pytania:

• O czym jest ta książka?
• Kto jest jej bohaterem?
• Czy jest wesoła, czy raczej smutna?
• Dlaczego jest Twoją ulubioną?

Po wypowiedziach dziecka, rodzic pokazuje swoją ulubioną książkę i o niej dziecku opowiada. Następnie opowiada dziecku o budowie książki. Wskazuje na pierwszą część książki, czyli okładkę, następnie wskazuje tytuł i autora, a dziecko szuka tych elementów w swojej książce. Dalej dziecko otwiera kolejne strony i w zależności, co się na nich znajduje rodzic tłumaczy i pokazuje spis treści, numerację stron oraz wydawnictwo. Rodzic pyta dziecko, po co w książce spis treści. Tłumaczy, że pozwala on szybciej nam znaleźć dany fragment książki, dzięki podanym numerom stron. Na koniec wskazuje także grzbiet i trzon książki.

2.        „Równowaga” – zabawa ruchowa – dziecko wkłada swoją książkę na głowie i poruszają się po pokoju. Na jedno klaśnięcie rodzica w ręce próbuje ustać na jednej nodze, utrzymując na głowie książkę. Na dwa klaśnięcie wraca do marszu. Zabawę powtarzamy 6 razy, możemy wskazywać nogę, na której ma ustać dziecko.
3.         „O książki dbamy” – burza mózgów – rodzic pyta dziecko:

•          Czy lubi książki?
•          Czy książki są dla niego ważne?
•          Jeśli coś jest dla nas ważne, to jak się wobec tego zachowujemy?
•          Czy chce, żeby były one zadbane i jak najdłużej wytrzymały?
•          Czy książki są delikatne?

Dziecko sprawdza stan, jakości swoich książek, porównuje wygląd, ułożenie na półce, sprawdza środek książek. Następnie mówi o swoich spostrzeżeniach, uczuciach. Można pobawić się z dzieckiem w wcielanie się w role smutnej i wesołej książeczki, swoje uczucia dziecko może pokazać za pomocą słów, mimiki, gestów. Poka­zuje również, co myśli o osobach korzystających z książek właściwie i nieodpowiednio. Pomocne mogą tutaj być karty obrazkowe w załączniku. Można przypomnieć dziecku zasady korzystania z książek:

•          przed oglądaniem książki myjemy ręce,
•          nie zaginamy rogów w książkach,
•          podczas czytania nie jemy posiłków,
•          do zaznaczania strony, na której kończymy czytanie, używamy zakładki.  

Jeśli będzie taka potrzeba dziecko naprawia zniszczone książki, skleja podarte kartki taśmą klejącą, oprawia książki w przeźroczystą folię. Następnie przeciera książki ściereczką z kurzu, układa je na półkach tak, aby tytuł był widoczny. Zastanawia się, co należy zrobić, aby ograniczyć ich niszczenie.

4. Posłuchaj piosenki:

Poczytaj mi mamo

https://www.youtube.com/watch?v=z_Qjzkd92Y4&list=RDwnJFiwa5a8U&index=5

5. Bajka o zmęczonej książce z bajkami

Była raz sobie baaardzo zmęczona książka z bajkami.  Najchętniej wsunęłaby się pod kołderkę i zasnęła twardym, zdrowym snem aż do rana, ale dzieci nie miały jeszcze ochoty na sen i żądały, by książka nadal je zabawiała.
— Pokaż nam smoka, który zieje ogniem po same chmury! Chcemy śpiącą królewnę i całą armię krasnoludków, i morze z piratami, i Babę Jagę w chatce na kurzej łapce! – wołały jedno przez drugie i na wyścigi przewracały kartki, gniotąc je, a nawet rozdzierając.
Wszyscy bohaterowie książki ziewali już tak mocno, że ledwie patrzyli na oczy, więc bajki wcale nie toczyły się tak, jak powinny.
Baba Jaga wleciała na drzewo i nabiła sobie guza. Rozpłakała się straszliwie i zbudziła śpiącą królewnę, jeszcze zanim dotarł do niej królewicz. Zmęczone krasnoludki zaryglowały w swojej chatce drzwi, zaciągnęły zasłonki i tyle je widziano.  A sennemu smokowi w czasie ziewania wpadła do paszczy równie śpiąca, a do tego mokra złota rybka i nie było mowy o jakimkolwiek zianiu ogniem.
— Dziwne te bajki  – odezwał się najstarszy z chłopców – Nigdy takich nie czytałem.
— Ani ja – potwierdziła jego młodsza siostra. – Może powinniśmy im trochę podokuczać, żeby przyszły do siebie?

Tego było książce za wiele. Zamknęła się z hukiem, wyrwała z rąk małych dręczycieli i wyfrunęła przez otwarte okno.
Chwilę szybowała pod ciemnymi niebem, w końcu wypatrzyła niewielką ulicę, po której wolno toczyło się małe auto. Ostatkiem sił opadła na jego dach.
Kierowca auta naturalnie usłyszał, że coś wylądowało mu nad głową, zjechał więc do krawężnika i wysiadł zobaczyć co się dzieje.
— Książki spadają z nieba zamiast gwiazd? – zdziwił się w pierwszej chwili i nawet zadarł do góry głowę, żeby sprawdzić, czy na jednej się skończy.
Niczego tam więcej nie dostrzegł, za to od razu zauważył, że książka z dachu musiała ostatnio sporo przejść.  Miała pogiętą okładkę, kilka stron było przedartych na pół i wisiało na ostatnich zawiasach, i w ogóle sprawiała wrażenie, jakby była chora i wyczerpana.
Kierowca auta był tatusiem pewnej małej dziewczynki i wiedział co nieco o książkach z bajkami. Nie zwlekając dłużej delikatnie zawinął ją w koc, schował za poły płaszcza i ruszył do domu.
Czym i jak dokładnie leczył książkę przez pół nocy, nigdy się nie dowiemy, ale następnego ranka książka wyglądała prawie jak nowa! Tydzień później tata podarował ją swojej córeczce na urodziny.
I tak kończy się bajka o baaardzo zmęczonej książce z bajkami, gdyż nasza bohaterka nigdy więcej nie miała powodów, by być zmęczona.
Córeczka pana kierowcy wiedziała, że książkom jak ludziom należy się szacunek i że lubią, jeśli się je traktuje poważnie. Dlatego delikatnie przewracała w niej kartki, a po czytaniu odkładała na półkę, żeby bajki mogły odpocząć. Żeby Baba Jaga nie musiała więcej leczyć bolesnych guzów, smok ział pięknym pomarańczowym ogniem, a krasnoludki miały siłę sprzątać bajkowy las wesoło przy tym śpiewając.

6. F jak fotel – prezentacja litery w wyrazie

 R.  prezentuje literę F i f drukowaną. Prosi dzieci o wyklaskanie słowa zgodnie z modelem sylabowym: fo-tel. Dzieci  liczą sylaby zawarte w wyrazie, mogą zastosować inny gest, który pozwoli łatwo pokazać podział na sylaby, np. tupanie, dotykanie podłogi palcem itp.  Następnie  układają  model głoskowy wyrazu z pól niebieskich (spółgłoski) i czerwonych (samogłoski).  Dzieci przeliczają głoski, wspomagając się polami na planszy.  R. prosi dzieci o podanie skojarzeń związanych z kształtem litery F, f.  prezentuje sposób pisania liter Fi f . Zwraca uwagę dzieci na kierunek pisania litery oraz na jej miejsce w liniaturze. 

7. Praca z KP4.5a – zaznaczanie głoski f w słowach, zaznaczanie liczby głosek w nazwach obrazków.

Praca z KP4.5b – pisanie litery F, f po śladzie, otaczanie pętlą litery F, f znalezionej wśród innych liter, czytanie tekstu z poznanych liter, rysowanie ilustracji do tekstu.

https:/drive.google.com/file/d/1Oc7sH-dFP6IBLxu2uvYYr4nO3SuOY_18/view

Zadania dla 5- Latków

WRAŻENIA I UCZUCIA

Temat: Emocje- co to takiego?

Cele: utrwalenie nazw emocji; doskonalenie sprawności ręki poprzez prace plastyczne i zadania grafomotoryczne; rozwijanie umiejętności kontynuowania rytmu kilkuelementowego.

• Słuchanie audiobooka „Pchła szachrajka”, czytanego przez Tadeusza Chudeckiego (link dołączony w e-mailu).
• Zabawy ruchowe w domu „Żamba Dance”  https://www.facebook.com/watch/?v=1213565745498001
• Jeżeli masz możliwość, to obejrzyj film Disney Pixar „W głowie się nie mieści” Fabuła opiera się na śledzeniu życia  wesołej dziewczynki mieszkającej z kochającymi rodzicami. Cała magia tego filmu polega jednak na tym, że zostajemy przeniesieni do środka głowy dziewczynki, w której centrum dowodzenia, za specjalną konsoletą, władzę sprawuje pięć podstawowych emocji – Smutek, Odraza, Strach, Gniew i Radość, która kieruje całym tym interesem. Reżyser filmu wykonał kawał dobrej roboty, przekształcając zasady psychologii i pięć podstawowych emocji, w bajkowe postacie, które siedzą w głowie każdego człowieka, sterując jego poczynaniami.

• Polecam książkę Catherine Dolto „Emocje. Niby nic, a jednak…” – czyli jak myślą dzieci”.

Metoda Dolto – pomaga dzieciom zrozumieć siebie.
Naucz dziecko samodzielnie rozpoznawać i nazywać zjawiska, które wstrząsają jego małym światem, a już nigdy nie będziesz musiał czy musiała się tego domyślać.
Dzięki metodzie Dolto twoje dziecko odkryje, że:
• kiedy się czegoś boi, to czasem kłamie,
• kiedy kogoś bije, to wcale nie znaczy, że jest niegrzeczne,
• kiedy rzuca się na podłogę, to znak, że za dużo się wokół niego dzieje.

• Rozwiąż krzyżówkę.

1.Służy do mierzenia czasu.

2.Budynek, w którym mieszkamy.

3.Żółty owad w czarne paski.

4.Następuje po dniu.

5.Polska, to nasz …

6.Kolorowe do rysowania.

Rodzic pyta:

Jakie hasło powstało?

Co ono oznacza?

Czym są emocje?

Jakie znasz emocje?

• Odgadywanie emocji po mimice. Rodzic pokazuje emocje. Dziecko odgaduje. Wspólne opisanie, jak się objawia dana emocja na twarzy.

Zamiana- dziecko pokazuje emocje, rodzic odgaduje.

• „Emocje na twarzy”- rozpoznawanie emocji po wyrazie twarzy (miłe           i niemiłe). Zaznaczanie kolorem czarnym emocji niemiłych, a żółtym miłych (wyrazy powyżej)
• Wykonaj ćwiczenia w KP19A, KP19B- utrwalenie nazw emocji oraz ich zapisu.

• „Moje emocje”- malowanie farbami przy Sonacie Księżycowej L. van Beethovena (pędzlem lub palcami). Po zakończeniu pracy dziecko opowiada, jaki nastrój towarzyszył mu w czasie tworzenia.

Link do „Sonaty Księżycowej”  https://www.youtube.com/watch?v=GOZJBVavAQA

• Jak wydobywa się emocje? https://www.youtube.com/watch?v=P4PTBvdqGpk

Pchła Szachrajka:

https://mail.google.com/mail/u/0/?pc=carousel-about-en#inbox/FMfcgxwHNDCsxZzJBtGJWRSXxCVndrx

4 –latki

Temat: Z WIZYTĄ U BABCI I DZIADKA NA WSI

Stary Donald farmę miał – słuchanie piosenki 

https://www.youtube.com/watch?v=4gkpEFqcnMw

1. „Z wizytą u babci i dziadka na wsi” – rozmowa na temat bezpieczeństwa na wsi oraz obowiązków związanych z posiadaniem zwierząt na podstawie doświadczeń dziecka.

Rodzic zadaje dziecku pytania: Czy byłeś kiedyś na wsi? Jakie zwierzęta można tam spotkać? Na co trzeba zwracać uwagę, gdy podchodzi się do zwierząt? Czy można podchodzić do zwierząt, których się nie zna? Czy można podchodzić do zwierząt od tyłu? Czy miałeś kiedyś jakąś przygodę związaną ze zwierzętami na wsi? Przy rozmowie Rodzic może wykorzystać zdjęcia wsi i zwierząt gospodarskich.

1. W wiejskiej zagrodzie –zabawa ruchowa 

– Nastał ranek, z kurnika wychodzi domowe ptactwo – marsz po pokoju, naśladowanie głosów ptactwa domowego:

•   kury – ko, ko, ko
•   indyki – gul, gul, gul
•   kogut – kukuryku

– Zatrzymują się, machają skrzydłami – wykonywanie ruchów rękami.

– Rozglądają się czy gospodarz niesie dla nich ziarno – wykonanie skrętów szyi w prawą i lewą stronę.

– Kogut wskoczył na płot – wykonywanie podskoków obunóż.

– Gospodarz sypie ziarno – skłony w przód.

– Gospodarz idzie do obory. Wyprowadza konie, krowy na pastwisko – przemieszczają się na czworakach.

– Zwierzęta żeby dojść na pastwisko przechodzą przez mostek – przejście na czworakach po szerokiej ławeczce.

– Zwierzęta się najadły. Odpoczywają ciekawie się rozglądając – przejście do leżenia przodem, podparcie dłońmi o podłogę, unoszenie głowy jak najwyżej, spoglądanie raz w jedną, raz w drugą stronę.

– Zapadają w drzemkę, leżą na jednym boku, po chwili odwracają się na drugi bok – przechodzą z leżenia na prawym boku do leżenia na lewym boku.

– Zbliża się wieczór, zwierzęta wracają do obory – chód na czworakach, przejście przez “mostek” (jak wyżej).

1. „Czym nakarmię kota, a czym konia?” – pogadanka na temat pożywienia dla zwierząt. 

Rodzic pyta dziecko: O czym trzeba pamiętać, gdy ma się zwierzę? (dziecko podają swoje pomysły, Rodzic nakierowuje wypowiedzi dziecka tak, aby padła odpowiedź, że najważniejsze jest odpowiednie pożywienie) Czy wszystkie zwierzęta możemy karmić w ten sam sposób?

• Praca z KP2.25. – Rodzic czyta polecenie z karty, dziecko wykonuje zadanie.

3- latki i Maluszki

Temat: DZIEŃ W GOSPODARSTWIE

1. Stary Donald farmę miał – słuchanie piosenki 

https://www.youtube.com/watch?v=4gkpEFqcnMw

1. Awantura w Rym, cym cym – słuchanie wiersza M. Strzałkowskiej połączone z ćwiczeniami dźwiękonaśladowczymi i rozmową na temat wiersza. Rodzic  czyta wiersz, a dziecko naśladuje odgłosy wydawane przez wymienione zwierzęta.

Awantura w Rym, cym, cym

Małgorzata Strzałkowska

Raz wybuchła na podwórku awantura,

bo zginęły pewnej kurze cztery pióra!

Kura gdacze, kaczka kwacze, krowa ryczy, dziecko wydaje odgłosy: ko, ko, kwa, kwa, mu, mu

świnia kwiczy, owca beczy,                            kwi, kwi, be, be

koza meczy, a na płocie, przy chlewiku,        me, me

kogut pieje: „Kukuryku!”.                             kukuryku, kukuryku

Gdy już każdy wrzasków miał powyżej uszu,

ze stodoły wyszło pisklę w pióropuszu.

Odnalazła kura pióra

i umilkła awantura,

a pisklęciu się dostała niezła bura.

Rodzic zadaje dziecku pytania: Dlaczego na podwórku wybuchła awantura?; Ile piór zginęło kurze?; Które zwierzęta były na podwórku?; Które zwierzątko miało pióra kury?.

3. „Wiejskie gospodarstwo” –Rodzic przedstawia dziecku ilustracje zagrody wiejskiej. Rozmawia z nim na temat wyglądu zwierząt na ilustracji, np. krowy, konia, świni, kury, koguta, oraz na temat pracy rolnika w gospodarstwie

– w jaki sposób opiekuje się tymi zwierzętami.

4.Zabawa ruchowa do piosenki- Koniki

 https://www.youtube.com/watch?v=r8qvgiG0GXA

4.„Zwierzątka z podwórka” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dziecko porusza się
przy dźwiękach tamburyna. Gdy dźwięk instrumentu ucichnie, na hasło Rodzica., np.: Koniki – dziecko porusza się po sali, naśladując wymienione zwierzątko: biega, unosząc wysoko kolana i wydają dźwięki podobne do tych wydawanych przez konie. Następnie Rodzic wymienia: Kury – dziecko porusza się na lekko ugiętych nogach,

machają rękami tak jak skrzydłami i jednocześnie naśladuje głosem wymienione zwierzę. Inne zwierzęta do naśladowania: kogut, krowa, koza.

Karta pracy w załączniku

Elżbieta Krause

tel. 698 21 18 21

e-mail: ela1964krause@gmail.com

Zadania na piątek, 8.05.2020

Dzieci 6-letnie

DBAMY O NASZĄ PLANETĘ

Temat: Wiem, jak chronić moją planetę

1. Co to jest ekologia?
D. Klimkiewicz, W. Drabik

Ekologia – mądre słowo,
a co znaczy – powiedz, sowo?
Sowa chwilę pomyślała
i odpowiedź taką dała:
„To nauka o zwierzakach,
lasach, rzekach, ludziach, ptakach.
Mówiąc krótko, w paru zdaniach,
o wzajemnych powiązaniach
między nami, bo to wszystko
to jest nasze środowisko.
Masz je chronić i szanować”
– powiedziała mądra sowa….

Po wysłuchaniu wiersza dzieci starają się odpowiedzieć na pytania: Co to jest ekologia? Czego dotyczy ta nauka? Co oznacza słowo „szanować”?
Aby utrwalić definicję pojęcia „ekologia”, proponujemy zabawę rytmiczną, np. dzieci mogą wyklaskiwać, wytupywać fragment wiersza zgodnie z analizą sylabową:

To na-u-ka o zwie-rza-kach,
la-sach, rze-kach, lu-dziach, pta-kach.
Mó-wiąc krót-ko, w pa-ru zda-niach,
o wza-jem-nych po-wią-za-niach
mię-dzy na-mi, bo to wszyst-ko
to jest na-sze śro-do-wis-ko.

2. Myślę, że o ekologi wiecie już sporo, ale jeśli macie ochotę możecie się sprawdzić w zabawie interaktywnej o segregacji śmieci

https://view.genial.ly/5e971e3a043e350e09005ddb? fbclid=IwAR3npgxUX7MnkeRlDq3brEZyHP-f5EvCr_PM7MlyXUKql14YZ_NnDSfD1G4

3. Praca z KP4.4a – porównywanie liczby obiektów i zapisywanie rozwiązania znakami < i >. •
Praca z KP4.4b – układanie historyjki obrazkowej, przeliczanie obiektów w zbiorach, dorysowywanie nakrętek, pisanie cyfr i znaków < i >.

4. ZABAWY MATEMATYCZNE online
https://www.matzoo.pl/

5. Zapraszam do zabawy ruchowej wspólnie z rodzicami:
https://www.youtube.com/watch?v=30BVfTvlsrE

6. W codziennym życiu używamy wiele produktów, które po użyciu wyrzucamy do kosza, a w prosty sposób możemy je wykorzystać ponownie. A zastanawialiście się dlaczego powinniśmy segregować odpady? Dlaczego nie możemy ich wrzucić do jednego kosza?

Obejrzyj film, gdzie wróżka podpowie co można zrobić z odpadów. Film animacyjny poświęcony jest zagadnieniu ograniczenia powstawania odpadów komunalnych w domu oraz recyklingowi odpadów.

Drużyna wróżki Odpadusi

https://www.youtube.com/watch?v=8GgCzsbAQG4

Teraz już na pewno wiesz, że warto segregować śmieci, ponieważ można z nich zrobić jeszcze wiele różnych rzeczy- nazywa się to RECYKLING.

7. Doniczka -drugie życie butelki – zapraszam do domowego recyklingu.

Zobacz jakie to proste.

– Z plastikowej butelki możemy zrobić grzechotkę po wsypaniu do niej np. grochu czy ryżu.

– Ze szklanej butelki możemy zrobić wazon wystarczy go pomalować lub wykleić plasteliną. Pomysłów jest wiele, a ogranicza nas jedynie wyobraźnia.

– Po wlaniu wody i oliwy oraz dodaniu brokatu, piasku, muszelek, koralików itp. Stworzymy butelkę sensoryczną.

– Butelka po przecięciu i wycięciu dziurek na dnie z powodzeniem może spełnić rolę doniczki do kwiatka. Dodatkowo pozwala obserwować jak rozrastają się korzenie rośliny

8. Dla chętnych proponuję wykonanie kręgli do zabawy oraz piłki  ze starych gazet do zbijania.

Potrzebne będą:

– 6 butelek,

– stare gazety lub niepotrzebne kartki,

– taśma.

Butelki możemy ozdobić np. Kolorowym papierem samoprzylepnym lub pomalować farbami. Niepotrzebne gazety zgniatamy robiąc kulkę (zgniatamy kilkanaście kartek jednocześnie), następnie oklejamy taśmą.

 9.Teraz czas na zabawę rytmiczną.

W podskokach – rytmiczna rozgrzewka.

https://www.youtube.com/watch?v=Zg7pCZOtMXo

 10. O piosence też warto pamiętać.

ZoZi – Świat w naszych rękach (ekologiczna piosenka dla dzieci)

https://www.youtube.com/watch?v=pRNtFXew_VE

11. Na podsumowanie wiadomości o naszej planecie, segregacji śmieci, bycia eko – proponuję obejrzenie bajki pt. „Ekologiczny dom”

https://www.youtube.com/watch?v=PYd88-RyaLs

5- latki

Temat 1: Gdzie słychać muzykę.

Cele: doskonalenie umiejętności kodowania i postępowania zgodnie    z instrukcją. 

• Opowiadanie „BASIA, MISIEK ZDZISIEK I GŁUPI WIRUS”. 

Poniżej link do multibooka z ilustracjami.

https://cloud1g.edupage.org/cloud?z%3AnVQdNt5mqReTieX7WiFIWWtUuCQDuW25SE3T%2B9JSDUDHdm%2FDnDVWrdokJocxW6ou

1. „Gdzie można usłyszeć muzykę?” – mapa myśli. Dzieci podają swoje propozycje (miejsc typowych i nietypowych). W razie potrzeby  Rodzic zadaje dodatkowe pytania, np. 

• Jak nazywa się specjalne miejsce, gdzie można słuchać koncertów muzyki klasycznej? (filharmonia) 
• Gdzie odbywają się przedstawienia, w których głównie słychać muzykę klasyczną i śpiew? (opera) 
• Rodzic podsuwa również następujące propozycje: kościoły, szkoły muzyczne, internet, radio, koncerty plenerowe, itd.

„Jak zapisać muzykę?” – burza mózgów, zapoznanie dzieci z nutami i pięciolinią.

 Rodzic zadaje dzieciom pytanie: 

• Czy da się zapisać muzykę?

 Dzieci dzielą się swoją wiedzą. 

Rodzic prezentuje partyturę – wyjaśnia, że muzykę zapisuje się za pomocą nut i linii. 

NUTY

KLUCZ WIOLINOWY  i PIĘCIOLINIA

WAŻNE! 

LINIE LICZY SIĘ OD DOŁU.

PARTYTURA

GAMA

WARTOŚCI NUT

WARTOŚCI RYTMICZNE NUT

Pięciolinia nazywa się tak, ponieważ tworzy ją pięć linii. Nuty na dolnej linii, to niskie dźwięki, a na górnej to najwyższe dźwięki.  Pokazujemy dziecku, że nuty mogą się różnić między sobą tym, jak wyglądają i jak się nazywają np. ćwierćnuta, ósemka, półnuta. Przedstawiamy  dzieciom klucz wiolinowy. 

Tłumaczymy, że klucz wiolinowy, to klucz otwierający muzykę. Dlatego zawsze znajdziemy go na początku zapisu nutowego. 

1. Zadanie w KP 18A. Połącz linią każdą ilustrację z numerem wysłuchanego utworu.

• Zespół HIP HOP https://www.youtube.com/watch?v=gpN3JW3rP-Q

• Zespół folkowy https://www.youtube.com/watch?v=s9rTgsYjN3g

• Orkiestra https://www.youtube.com/watch?v=-77jLtoja9Q

• Chór https://www.youtube.com/watch?v=fZHG1olXb7A

Zespół Rockowy https://www.youtube.com/watch?v=_NdHySPJr8I

Zadanie w KP 18B. Znajdź 10 różnic

Temat 2: Muzyka relaksacyjna.

Cele: litery h, H; doskonalenie motoryki małej podczas pisania szlaczków                i wykonywania prac plastycznych; rozwijanie analizy i syntezy słuchowej.

Wyrazy do czytania globalnego:

HARFA HELIKOPTER   HYDRANT

HAMAK   HAK   HULAJNOGA   

• Zabawa przy piosence „ Jestem muzykantem”

https://www.youtube.com/watch?v=3UYIl4iwnO4

Jestem muzykantem, konszabelantem,

my muzykanci konszabelanci.

Ja umiem grać – my umiemy grać

na skrzypcach …

na trąbie …
na flecie … 

na bębnie …

na wszystkim …

• Wykonaj zadania w KP17a, KP17B.

Muzyka relaksacyjna a heavy metal.

Jednym z rodzajów muzyki jest muzyka relaksacyjna. 

Cechy: spokojna i wyciszająca, powolne tempo i rozluźniony nastrój;

uspokaja i relaksuje osobę słuchającą. Często słuchamy jej do snu. 

https://www.youtube.com/watch?v=IBAoNnyp7WE

Heavy metal– gatunek charakteryzują ciężkie i ostre brzmienia https://www.youtube.com/watch?v=6Bc3_OPOIzQ

• „Namalujmy muzykę!” – malowanie dziesięcioma palcami do wybranego rodzaju muzyki. Rodzic rozkłada na podłodze duży arkusz papieru (co najmniej A3). Dziecko swobodnie maluje farbami, wykorzystując wszystkie palce i całe dłonie – ilustrując muzykę w czasie jej słuchania.  Można wykonać ćwiczenie na kilku kartkach z różnymi rodzajami muzyki: od heavy metalu po relaksacyjną, na końcu porównujemy z dzieckiem różnicę w ekspresji i kolorze podczas różnych utworów. Rodzic zadaje dzieciom pytania: Czym różnią się te prace? Które są spokojne, a które nie? Czy łatwo rozpoznać, które były malowane, podczas którego utworu? Dlaczego?

“Po co nam muzyka?” – burza mózgów. Pytamy dzieci, po co ludzie tworzą i słuchają muzyki.  Rodzic może wspierać dziecko swoimi przykładami. 

Wprowadzenie litery H:  Pokazujemy dziecku planszę z obrazkami ilustrującymi przedmioty na literę H. Dziecko odgaduje ich nazwy, dzieli nazwy na sylaby, określa ilość sylab w wyrazie.  Następnie pokazujemy wygląd litery drukowanej i pisanej. Najpierw Rodzic wodzi palcem po literze na planszy, żeby dziecko widziało, od której strony zaczynamy pisanie litery. Następnie dziecko wodzi palcem po literach pisanych i drukowanych. 

4-latki

Temat: „Co daje nam krowa, a co kura?”

1. „Jakie to zwierzę”–  rozwiązywanie zagadek. 

Po każdej prawidłowo rozwiązanej zagadce dziecko naśladuje odgłos zwierzęcia, wyrazy będące rozwiązaniem dzieli na sylaby wyklaskując je. Określa liczbę sylab. 

Duża i łaciata, na zielonej łące.

Mlekiem nam dziękuje, za trawę i słońce. /krowa/

Chodzi po podwórku, o ziarenka prosi.

Siaduje na grzędzie, pyszne jajka znosi. / kura/

Mieszka w chlewiku tłuścioszka znana.

Przez ludzi na słoninkę i mięso chowana. /świnka/ 

Lubi owies, lubi siano

w stajni rży i parska rano. /koń/

Lubię pływać w stawie każdy z was mnie zna.

Wśród wrzasków domowych ptaków słychać moje: kwa, kwa. /kaczka/

Najwierniejszy to przyjaciel domu i człowieka,

dobrym ludziom chętnie służy na złych warczy, szczeka. /pies/

Tłustego mleka da nam na serek.

I ciepłej wełny da na sweterek … . /owca/

2. Ćwiczenia ruchowe:

„Koniki” –  dziecko naśladuje poruszanie się konia: bieg truchtem, galopem w różnych kierunkach.

„Koniki grzebią nogą” –  dziecko  zatrzymuje się, staje  na jednej nodze, a drugą nogą naśladuje, jak koń grzebie w ziemi – przeciąganie wolnej stopy po podłodze.

„Konik na biegunach”–  dziecko kładzie się na brzuchu, łapie się za stopy i tworzą „kołyskę”. Porusza się w przód i w tył.

2. „Co daje nam krowa, a co kura?” – wspólne analizowanie ilustracji, na ich podstawie dziecko odpowiada na pytanie „co nam daje krowa, co owca, a co kura?”

3-latki i Maluszki

Temat na dziś: „Małe i duże zwierzęta”.

1. Oglądanie bajki pt. „Szukam mamy” – dziecko zapamiętuje, jak nazywają się dzieci i ich mamy. Link do bajki poniżej:

https://www.youtube.com/watch?v=E5bWIQo182c

2. Ćwiczenia ruchowe:

„Koniki” –  dziecko naśladuje poruszanie się konia: bieg truchtem, galopem w różnych kierunkach.

„Koniki grzebią nogą” –  dziecko  zatrzymuje się, staje  na jednej nodze, a drugą nogą naśladuje, jak koń grzebie w ziemi – przeciąganie wolnej stopy po podłodze.

„Konik na biegunach”–  dziecko kładzie się na brzuchu, łapie się za stopy i tworzą „kołyskę”. Porusza się w przód i w tył.

zadania dla 3-latków – zadanie z kartą pracy nr 16 – podawanie nazw zwierząt na ilustracji oraz łączenie ich w pary (zwierzęta dorosłe i ich dzieci). Rozwijanie koordynacji wzrokowo-ruchowej
i wiedzy przyrodniczej.

Dodatkowo zadanie – pokonanie labiryntu (w załączniku wersja do wydruku)

Zadanie dla Maluszków – karta pracy (w załączniku wersja do druku):

Elżbieta Krause

tel. 698 21 18 21

Dzień dobry,