„Wszystkiego, co naprawdę trzeba wiedzieć, nauczyłem się w przedszkolu – o tym jak żyć,
co robić, jak postępować, współżyć z innymi, patrzeć, odczuwać, myśleć, marzyć i wyobrażać sobie lepszy świat.”
ROBERT FULGHUM
Co mogą zrobić rodzice, aby przygotować dziecko do przedszkolnego startu?
- Należy postarać się przedstawić dziecku przedszkole w sposób pozytywny i pełen entuzjazmu, zachowując umiar i naturalność.
- Stopniowo dostosowywać rytm dnia dziecka do rytmu panującego w przedszkolu.
- Wykorzystać okazję do uczestniczenia z dzieckiem w spotkaniach adaptacyjnych w wybranym przedszkolu. Dzięki nim maluch w obecności bliskich dorosłych może bezpiecznie poznawać, czym jest przedszkole.
- Jeśli dotąd dziecko nigdy nie rozstawało się z rodzicami, warto poświęcić czas i wysiłek, aby przed przedszkolną rozłąką mogło mieć kontakt z inną osobą dorosłą (zapewniając dziecku pełne bezpieczeństwo). Dobrze, aby podczas ćwiczenia rozłąki z rodzicami, była to ta sama osoba.
- Warto zapewnić dziecku kontakty z innymi rówieśnikami.
- Jeśli dziecko nie jest jeszcze w pełni samodzielne w zakresie samoobsługi, to okres dwóch, trzech miesięcy przed przedszkolną inauguracją jest wystarczający, aby sytuację poprawić.
Należy zastanowić się, z czym dziecko nie potrafi samo się uporać. Gdy maluch jest karmiony, ubierany, wysadzany na nocnik, wożony w wózku to znaczy jest traktowany poniżej swoich możliwości. Rodzice powinni pamiętać, aby nie ulegać pokusie wyręczania i zastępowania malca we wszystkich czynnościach. Można natomiast towarzyszyć dziecku w próbach samodzielności, zapewniając go o swojej gotowości do pomocy. Następnie stopniowo wycofywać się z prostych czynności, aby dziecko samo mogło doświadczać sukcesu, przekonać się o swoich możliwościach, uwierzyć w siebie i stać się bardziej niezależnym.
- O aktywny udział maluszka w przygotowaniach można zadbać kupując wspólnie z nim pościel i piżamę – taką, która podoba się jemu (ulubiony kolor, wzór). Wspólnie też wybrać przytulankę, która będzie mu towarzyszyć.
- W dniu inauguracji najcenniejszy dla dziecka jest spokój jego rodziców. Dlatego wieczorem poprzedniego dnia można razem naszykować sprawdzone wcześniej ubranie, opowiedzieć dziecku, jak będzie wyglądał jego dzień od przebudzenia i postarać się, aby tak było. Rano wstać na tyle wcześnie, aby spokojnie wykonać rutynowe czynności.
- Do przedszkola wyjść nie w ostatniej chwili, konkretnie powiedzieć dziecku, kiedy będzie odebrane, np. „po obiedzie”, a nie „za chwilkę”. Koniecznie dotrzymać obietnicy. Pożegnanie powinno być krótkie i niezależnie od okoliczności nie powinno trwać wiele dłużej.
- Jeżeli rodzice zapisują dziecko na 8–godzinny pobyt w przedszkolu, powinni poinformować o leżakowaniu swoją pociechę. Argumenty przemawiające za rezygnacją z leżakowania w początkowym okresie pobytu dziecka w przedszkolu dotyczą przede wszystkim zminimalizowania obciążenia organizmu dziecka długotrwałym przebywaniem w nowych warunkach. Czasami rodzice nie mogą odbierać dziecka po obiedzie. Ma ono szansę poznać cały rozkład dnia w przedszkolu od początku przebywania w nim. Wówczas leżakowanie jest jego normalnym punktem. Unika się w ten sposób adaptacji rozłożonej na dwa kroki. Niezależnie od podjętej decyzji w tej kwestii, należy pamiętać o konsekwencji; rozpaczającego dziecka nie uspokajać obietnicą wcześniejszego odebrania, jeśli nie zamierza się tego zrealizować. Maluszek zawsze powinien wiedzieć, czy będzie leżakował, czy nie.
- Dziecko wprowadzone w błąd, oszukane, traci wątłą cierpliwość, pokładane w rodzicach zaufanie, a rodzice ryzykują zupełne zniechęcenie go do leżakowania albo nawet do przedszkola.
Rady dla rodziców w pierwszych dniach września
- Nie przeciągaj pożegnania w szatni. Pomóż dziecku rozebrać się, pocałuj je i wyjdź.
- Nie zabieraj dziecka do domu, kiedy płacze przy rozstaniu. Jeśli zrobisz to choć raz, będzie wiedziało, że łzami można wiele wymusić. Największe nasilenie płaczu jest zawsze w dniu drugim i trzecim. Pierwszego dnia większość dzieci nie płacze – zwycięża ciekawość przedszkola.
- Nie obiecuj: Jeśli pójdziesz do przedszkola, to coś dostaniesz (to forma przekupywania). Gdy przyjdziesz po dziecko, możesz dać mu mały prezencik. Możesz wtedy powiedzieć: Witaj, myślałam/-em o tobie. Popatrz, mam coś dla ciebie.
- Kontroluj to, co mówisz. Zamiast: Już możemy wracać do domu, powiedz: Teraz możemy iść do domu. To niby niewielka różnica, a jednak pierwsze zdanie ma negatywny wydźwięk.
- Nie wymuszaj na dziecku, żeby zaraz po przyjściu do domu opowiedziało, co się wydarzyło w przedszkolu. To powoduje niepotrzebny stres.
- Jeśli dziecko przy pożegnaniu z mamą płacze, może warto, aby przez kilka dni odprowadzał je do przedszkola tata.
- Pamiętaj: żegnaj i witaj swoje dziecko zawsze UŚMIECHEM!
WYPRAWKA PRZEDSZKOLAKA
– kapcie – na podeszwie antypoślizgowej, wygodne i łatwe do wkładania (podpisane)
– ubrania na zmianę – do worka w szatni
– pudełko chusteczek higienicznych (wyciąganych)
– opakowanie chusteczek wilgotnych
- dla dzieci, które leżakują – pościel (kołderka lub kocyk w poszewce, prześcieradło z gumką małe, poduszeczka w poszewce), ew. piżamka i przytulanka
Uwagi dotyczące ubierania dziecka do przedszkola
~ Spodnie, spódniczki najlepiej na gumkę nie za luźną i nie za ciasną.
~ Nakrycie głowy także w okresie letnim.
~ Bluzki z odpowiednio luźnymi rękawami. Dzieci myją ręce z podciągniętymi rękawami, aby ich nie zmoczyć.
Gdy rękawy są za ciasne i nie dają się podciągnąć, dziecku trudno będzie ich nie zalać.
~ Buty wyjściowe: bezpieczne (nie klapki, nie drewniaki i nie śliskie), łatwe do wkładania, zapinane na rzepy.
~ W dni deszczowe – kalosze, kurtki przeciwdeszczowe z kapturem lub pelerynki.
~ Kapcie najlepsze na gumowej podeszwie, zapinane na rzepy (z wyjątkiem ortopedycznych). Ułatwiają dziecku samodzielne zdejmowanie i wkładanie, czyli osiąganie samodzielności w zakresie jego możliwości.